وطن پيو تڙپي
مگر شفا جو ڏيي سو طبيب ڪونھي ڪو،
ڏڏن ڏُکايو بدن آھه ديس جو سارو،
چڱو جو چاڪ ڪري سو حبيب ڪونھي ڪو۔
اڃا به رات جي اُوندھه جي حڪمراني آ،
اڃا به قيد ۾ آ سجُ ڏينھن جو يارو!
اڃا به موت سزا آهه سچّ جي سائين!
وري وري ٿو اچي ڪُوڙ جو ھتي وارو۔
اڃا به رنگ ۽ خوشبوءَ جو قتل عام آھي،
ٽڙيل گُلن کي ڇنڻ جي به رسم جاري آ،
اڃا به امن جي پيارن پکين تي او پيارا!
شڪارين جي نشانن جو خوف طاري آ۔
اچو، اچو اي جوانو! نظام بدلايون،
سماج ڌپّ ڪري آ ويو جو سو ڊاھيون،
اچو ته ڪوٽ وڏا ظلم سندا سڀ ڊاھيون،
اچو ته زندگيءَ کي، حُسن، سچّ کي چاھيون۔