مان ٿو وڃان حيات ڇڏي اڄ ممات ۾،
هڪ ڪائنات کي ڇڏي ٻي ڪائنات ۾.
بس موت جو خيال سڄي آ حيات ۾،
سو ڏينهن ڏينهن ۾ به سوئي رات رات ۾.
هن موت جيئن چورُ ڏِٺو سين نه ساٿيو!
سڀ ڪجهه کڻي هليو ويو هڪ واردات ۾.
مون کي کپي حسين اُها ڇوڪري الا!
جنهن جو نه حـُسن آهه ڪٿي ممڪنات ۾.
ٿورو به ڪين رحم ڪجان منهنجي حال تي،
مون کي مزو اچي ٿو مٺا! مشڪلات ۾.
مدهوش ٿي ويس مان اوهان کي ٻُڌي ٻُڌي،
ڪيڏو نشو اوهان جي هيو بات بات ۾.
انسان پنهنجو پاڻ تعارف آ پانهنجو،
ڇا لاءِ تون پوين ٿو انهي ذات پات ۾.
هـُو ٿا چون ته موت رڳو بس نجات آ،
مون کي نجات ڀي نه ملي ان نجات ۾