نِينهن سندا اي نانگ! اسان کي ڏنگ اڃا ڀي،
پيار! اسان کي پنهنجي رنگ ۾ رنگ اڃا ڀي.
تنهنجي لامحدوديت سمجهي ڪئن محدود خرد؟
توتي سوچي ذهن رهي ٿو دنگ اڃا ڀي.
توڏي اچجي يا پنهنجي گهر موٽي وڃجي؟
ذهن ڪري ٿو دل سان ويٺو جنگ اڃا ڀي.
تنهنجو منهنجو هاڻي ڪو به تعلّق ناهي،
پوءِ به ماڻهو ڪيڏو ڪن ٿا تنگ اڃا ڀي.
منهنجوهي ماحول مُعطّر ڪن ٿيون مٺڙي!
تنهنجون يادون گُلڙن جئن مون سنگ اڃا ڀي.