جڏهين به مينهن وَسندو، ڏاڍو تون ياد ايندين،
جڏهين به چنڊ چَڙهندو، ڏاڍو تون ياد ايندين.
ڪا ڳالهه ڀي نه هوندي، پوڀي تون ياد ايندين،
جڏهين به جيءُ جهُرندو، ڏاڍو تون ياد ايندين.
هر مُند تنهنجي مٺڙا! آڻي ٿي سڪَ سهڻا!
جيسين هي ساهه هلندو، ڏاڍو تون ياد ايندين.
جڏهين به يار مڙندا، ۽ گُل کلَ جا کڙندا،
تڏهين ڪو لُڙڪ لڙندو، ڏاڍو تون ياد ايندين.
جڏهين به مُند مٽبي، ۽ هيءَ هوا بدلبي،
جڏهين به واءُ ورندو، ڏاڍو تون ياد ايندين.
هر موت منجهه تنهنجو ئي موت ياد ايندو،
ماڻهو جڏهن ڪو مرندو، ڏاڍو تون ياد ايندين.