دم ڏئي ويو دوا ٿيڻ تائين،
ساٿ غربت ڏنس مرڻ تائين.
شهر ايڏو وڏو پڇان ڪنهن کان،
ڪهڙي ويندي گھٽي سڄڻ تائين.
دل کي گوڏا ڏئي گذاريون پيا،
دل ڇڄي پئي نه شل ملڻ تائين.
جنگ آ جنگ پنهنجي اوندهه سان،
باک گيڙو رتي ڦٽڻ تائين.
ديد خانه بدوش ئي رهندي،
ڪنهن نه ڪنهن دل ۾ گھر ڪرڻ تائين.
تنهنجا مظلوم پيڙجي ويندا،
ديڳ تنهنجي خدا! تپڻ تائين.