جذبن جي نه جھل گاج، نه رک سير قيد ۾،
نظرن جا ڇٽن تير، نه ڪر تير قيد ۾.
فطرت سان گھڻي سوڙهه ۽ ٻوسٽ چڱي نه آ،
ڇو نينهن، نديون، سار، سڳنڌ هير قيد ۾.
عنوان غزل هيٺ سڄو فوٽو جيئن جو تيئن،
هڪ ڊائري ۾ يار جي تصوير قيد ۾.
هر ٻاٽ پٺيان لاٽ آ، هوءَ باک ڏس پريان،
او ڌرتي جا شاعر نه ٿي دلگير قيد ۾.
مخلوق هٿان ربّ ڪرايا پئي معجزا،
انسان ڪري ورتي آ تقدير قيد ۾.
رسمن ۽ رواجن ته ڪڏهن سونهن وٽ اسير،
ننڍپڻ کان رهيو آهي پڪو ”مير“ قيد ۾.