شيشي جي دل ۽ پٿر ميڙين ٿو جھول ۾،
ڪيڏو نه آ تضاد تنهنجي فعل و قول ۾.
ٻين جي وجود کي ڀي تسليم ڪر چريا،
ڪوڙي انا جي ڪيسين رهندين تون خول ۾.
ٿاريليون ويون پاڻي ڀرڻ کوهه تان مگر،
بُک ڀي ڀري هُو آيون پاڻيءَ سان ڏول ۾.
تنهنجون خزان، بهارون مٽجن ٿيون مُند تي،
منهنجون ته چار موسمون مُنهنجي ئي ڍول ۾.
تنقيد کوکلي ۽ واڪا وڏا ڪرين،
ڪهڙو مزو اچئي ٿو ڪنهن جي ٺٺول ۾.
هُو گاج کي ٿا روڪن، خاموش هُون اسان،
پاڻيءَ کي پوءِ ڳولجو ڪُڪڙاني سول ۾.
چاهين ٿو تون خبر آ، پر ٿورڙو ته ڏس،
خوبي نظر ڇا آيئي ”جسڪاڻي“ رول ۾.