دل ٿي منهنجي باغ بهار،
سندر تنهنجي نيڻ نهار.
رات سڄي آ لوڇ لڇايو،
پل ڀي آيو ڪونه قرار.
شيشي جهڙو صاف شفاف،
تنهنجو منهنجو پاڪ پيار.
مجبورين جي ڪن ۾ ڦاٿل،
عشق جي ٻيڙي پار اڪار.
ڀاڪر بوسا ڪوسا ڪوسا،
مونڏي تنهنجا کوڙ اڌار.
سگھڙي اچ تون ساهه سڪي ٿو،
مور نه مونکان ڌار گذار.
”زين“ کي وڃ ديدار ڪراءِ،
مونڏي واپس موڙ مهار.