ڪيڏي راحت آ تنهنجي لوليءَ ۾،
لولي ڏني ماءُ سنڌي ٻوليءَ ۾.
ٻار کي ماءُ کان ڇنو رسمن،
ٻار چنبڙيو گھڻو ئي چوليءَ ۾.
تو سوا ڪنهن تي مون، نه ڪنهن مون تي،
دوست هاريو آ رنگ هوليءَ ۾.
دل ۾ ڏک جو سمونڊ اڌميو آ،
موتي لڙڪن جا نڪتا ڇوليءَ ۾.
جو اثر آ قلم اسان جي ۾،
سو اثر ناهه تنهنجي گوليءَ ۾.
سوچ ۾ گڏ سنائي سان آهيون،
بند هون توڙي هڪڙي کوليءَ ۾.
گھرج جنهن جي آ ماني، گھر، ڪپڙو،
مان به شامل هان ان ئي ٽوليءَ ۾.
ڪجهه جواني به هئي سٺي گذري،
عشق جھوريو عمر وچوليءَ ۾.
گل خوشين جا سڀئي ”اداس“ کڻي،
خار غم جا وجھي وئين جھوليءَ ۾.