شاعري پنهنجي لاءِ ماني ٿئي،
خوش هي ڪيڏي نه زندگاني ٿئي.
پيار جي ڏيو نه ٿا ته غم به نه ڏيو،
جي اوهان کان هي مهرباني ٿئي.
تو سوا ٻيو نه ڪنهن کي چاهيندم،
چاهي منهنجي ختم جواني ٿئي.
خواب ۾ روز گڏ ئي گڏ آهي،
جاڳ ۾ ڇو ٿو دور جاني ٿئي.
حسرتن جا نه گل اُتي پوکيو،
جي نه ٿي پاسباني ٿئي.
مسئلا قوم جا لکان ويٺو،
قوم جي پئي ٿي ترجماني ٿئي.
باغ هڪ ڏينهن اُجڙي سو ويندو،
ڪين ٿي جنهنجي باغباني ٿئي.
فڪر نئون شعر ۾ ”اداس“ ڏنو،
ڪاش اي دوست قدرداني ٿئي.