ڳالهيون کريون ڪجن يا ڪي شڪ لڪائجن،
پر دوستن جا ڪهڙا ڪهڙا ڌڪ لڪائجن.
تون ٿو چوين ته چاهتون، لوڪان لڪيل هجن،
نيڻن ۾ ڀلا ڪيسين پرين اڪ لڪائجن.
اي وقت وئين گذري سوچان ٿو مان ڪِئين،
چهري تي هنيل تنهنجا هي چڪ لڪائجن.
هُن کي ڏسڻ سان پل ۾ ويندا ها خاڪ ٿي،
عمرين جا هاڻ ڪاٿي سي ٿڪ لڪائجن.
ڪنهن جي ڪچي ڪرڻ کان بهتر آ دوستو!
روين ڏنا جي دل کي سي ڏڪ لڪائجن.