چوٽ جي موٽ ۾ ملي ڪوتا،
مون لئه آئي مسيح ٿي ڪوتا.
ڪلهه روين جا چهڪ ڏئي وئي هوءَ،
رات مرهم جيان لٿي ڪوتا.
دل تي آڻي غبار جي موسم،
بار هلڪا ڪري وئي ڪوتا.
شاعري شوق ناهي پورو ڪجي،
ذهن جي آ ولوڙ هي ڪوتا.
پاڻ کي ڳولڻو هجئي جي پرين،
آئينو ٿئي سندم سڄي ڪوتا.
ڄڻ ته محرم مان ٿي ويو نامحرم،
”مير“ٿي ويو لکي لکي ڪوتا.