روڪ پنهنجي سار جي تون ڇاڙ کي،
يا ته ديد جي پوري ڪر تون ٻاڙ کي.
الفتن کي الوداع ڇا لئه ڪريون،
يار ساڙيون نفرتن جي ساڙ کي.
پوئتي ڇو ڌڪيو ويو آ سنڌ جي،
ٿر، سرو، ڪاڇو، ڪچو ۽ لاڙ کي.
عشق جو اوٿر اٿيو اهڙو اٿئي،
ڌوڏي رسمن جي ڇڏيائين پاڙ کي.
هوش آيو جوش ٺاهيو دوستو،
ڪين سهبو هن ڌڙا ڌڙ ڌاڙ کي.
روز مارو ٿا مرن تو ڇا ڪيو؟،
بند ڪر پنهنجي لٻاڙي ڊاڙ کي.