درٻار عشق جي ۾ مهمان ڪيترا،
تنهنجي حُسن تي ٿي پيا مستان ڪيترا.
درياهه درد جو هي سيلاب آڻيندو،
هن ساهه کي ٻڏڻ جا امڪان ڪيترا.
آڙاهه نفرتن جا ٻارين ٿا پيا،
انساني روپ ۾ هي شيطان ڪيترا.
اچ پنهنجي چاهتن جا گل پوک تون پرين،
گلشن اسان جا رهندا سنسان ڪيترا.
ملندين ته دوست پاڻ ئي محسوس تون ڪندين،
”گهايل“ جي دل ۾ آهن ارمان ڪيترا.