ڳاڙهن ڳلڙن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن،
جاڙن جبلن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.
ويجهو ويهه اچي، سرڪي منهنجي سامهون،
نازن نخرن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.
ڇيڙيان ڇوريءَ کي، ڇرڪي ٿي پئي،
انهن ڇرڪن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.
“دل جو شهزادو نيٺ ته ملندو مونکي”،
سندر سپنن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.
روز بيهي ٿي هو آئيني جي سامهون،
پنهنجي درشن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.
آڏا ٽيڙا لڪ، وادي ساري ساوڪ،
ڪرندڙ چشمن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.
موهي ڇڏيو آ شاعر تنهنجي شعرن،
گيتن، غزلن مان جرڪي پيو ٿو جوڀن.