هن سنڌ جي نيڻن مان رڳو ڳوڙهو ڳڙي ٿو،
هي لڙڪ ڏسي غم جو پاڇو دل ڏي لڙي ٿو.
دشمن جا ڪڍون پير متان پير ڄمائي،
ها سنڌ ورهائڻ جي هو سازش ڪا گھڙي ٿو.
بي ڏوهه ٿو ماريو وڃي ڌرتيءَ جي ڌڻين کي،
روڊن تي نوان لاش ڏسي هانءُ سڙي ٿو.
مون رات ڏٺو خواب اهو آ ته سنائي،
هن سنڌ مان غيرن ۽ غدارن کي تڙي ٿو.
آئينده نسل تنهن کي پيو ڏيندو ميارون،
هن وقت جيڪو پنهنجي حقن لئه نه لڙي ٿو.
ڇا شعر ٿو ”اداس“ لکي مون نه پڙهيا هن،
سٽ سٽ ۾ ڀري ساهه ۽ هر لفظ جڙي ٿو.