گاج تو وٽ وهي، ڄڻ ته مهراڻ آ،
پو به ڪاڇي جي اک ۾ ڇو آلاڻ آ.
تنهنجي منشور جي پت ڪيان وائکي،
اڄ به ڪاڇي جي صنعت وڏي واڻ آ.
يار مُنهنجي جون مستيون به ڄڻ گاج جيئن،
پل ۾ ٻوڙيو ڇڏي پياس ڀي پاڻ آ.
توکي گورک جي غم جو ڪو غم ڀي اٿئي،
جنهن جي واڳن جو والي ڪو اڻ ڄاڻ آ.
پاڻ ڪاڇي جي ڄانڀي جيان هون پرين،
ٿوري لفظن ۾ ان لئه هي ڪوڙاڻ آ.
پاڻ ٽوهن کي ڀي ڄاتو اڪسير ٿي،
هن جي گدري ۾ ڀي ڄڻ ته گدلاڻ آ.
تو نه نظرون کڻي جنهن کي پل ڀي ڏٺو،
سو ته ”خادم“ توسان هر گھڙي ساڻ آ.