منهنجي به يارو آهي هي خاڪ طبيعت،
ڏاڍو رُلائي ٿي مونکي رولاڪ طبيعت.
سڀ ڄاڻ هوندي نانگن سان وير ٿي رکي،
آڙاهه ۾ وجھائيندي بي باڪ طبيعت.
هفتا مهينا ٿي وڃن ٿا، منهن نه ٿو ڏسين،
پو خاڪ دوا ڪم ڪري، ٿئي چاڪ طبيعت.
توکان ڇڄان ته ميلي ۾ ڄڻ ٻار گم ٿيل،
تون ساڻ آن گُلن تي ڄڻ ماڪ طبيعت.
سڄڻن جي سٿ ۾ ڀي، غيرن سان هڪ ڪرو،
تو جھڙي ڪٿان آڻيان چالاڪ طبيعت.
آوارگيءَ مان ڏاڍو بيزار هان ٿيو،
ڳولي ٿي هاڻ ”خادم“ ڪو ٿاڪ طبيعت.