سونهن ڏي دل رسا ڇنائي ٿي،
حوصلا عشق جا وڌائي ٿي.
ڄڀ ڪٽي، چپ سبي ڇڏيا ظالم،
رات ڪاري گهڻو ستائي ٿي.
سونهن ۾ مون ڏٺو خدا آهي،
مرڪي پنهنجي اڳيان جهُڪائي ٿي.
ڌرتي پيرن هيٺان ٿي کسڪي پئي،
قوم تاڙيون اڃان وڄائي ٿي.
ياد دل جي اچي غفائن ۾،
روح جي روشني وڌائي ٿي.
هُو نه سمجھي سگھي سرابن ۾،
عمر واري پٺيان وڃائي ٿي.
شل ملاقات ٿي پوي ”گهايل“،
هي جدائي ته روز گهائي ٿي.