بُک سُک ڪاٽِي روزن آڙ ۾، خوب نڀائي، سوچي ٿو،
عيد ڏهاڙي انگ اُگھاڙا، ڪيئن لڪائي، سوچي ٿو.
روزن جيئن گُذران هميشه، عيدن کان اڻ واقف ماڻهو؟
جيئري ئي ارمان اندر جا سڀ جلائي، سوچي ٿو.
رات چڪي وئي، ٻڪري کائي، ننڊ اصل ناهيس،
ماڻهو پئسي خاطر ڪيئن ٿو وڻ وڍائي، سوچي ٿو.
آڳُر ساڳيو، ماءُ به ساڳي، شايد ڀاءُ ٿئي،
عيد ڏِهاڙي ڇو نه الئه ٿو ڀاڪر پائي، سوچي ٿو.
نسلُن جو ۽ فصلُن جو، ها ٻج هُيو پاڻي؟
ڪير آ ”خادم“ ڌرتيءَ کي ويو ٺوٺ بڻائي، سوچي ٿو.