پاڻ هن جي نهار ٿي پياسين،
پن ڇڻي ۾ بهار ٿي پياسين.
حق طلبي گناهه ڄڻ ڪو ٿيو،
ان ڪري داغدار ٿي پياسين.
روپ رهبر جو رهزني نڪتو،
ديس سان گڏ شڪار ٿي پياسين.
پنهنجي خوابن جو موت ٿي پيو آ،
اڄ تڏهن سوڳوار ٿي پياسين.
سونهن! تنهنجي هٿان محبت ۾،
جيت هوندي به هار ٿي پياسين.
فطرتن گل ٿا لڳون ”گهايل“،
لوڪ جي لاءِ خار ٿي پياسين.