اڄ سونهن ڪائي پسجي جيئن سوچ من جي مٽجي،
ٻاهر هلون ٿا اي دل برسات ٿوري گھٽجي.
اهڙو مليو آ صدمو هٿ ويا اچي مٿي تي،
شل پيار ۾ ڪو ماڻهو مون وانگي ڪين ڦٽجي.
اڳيان آ باهه منهنجي، پويان آ منهنجي پاڻي،
وڌجي ته ڪاڏي وڌجي هٽجي ته ڪاڏي هٽجي.
جيون جي هن سفر ۾ آ همسفر ضروري،
ساٿي بنا حياتي ڏاڍي ڏکي ٿي ڪٽجي.
ها سچ چيو آ، چوندس ڦندن مٿان به بيهي،
مون لئه اگر رسو ڪو وٽجي ته ڀل پيو وٽجي.
چاهت جو ٻوٽو دل ۾ پوکي ۽ پلجي بس،
نفرت جي پاڙ کوٽي ڳولي انهي کي پٽجي.
ڪهڙي خبر جدائي طوفان بڻجي ايندي،
هر خواب بيوسي جي پيو ڌوڙ ۾ ٿو لٽجي.