سج به ٿڪجي ٻڏي ٿو پهاڙن پٺيان،
ڄڻ چوي پيو: نه ڊوڙو سهارن پٺيان.
هوءَ ته وڇڙڻ ٿي ڄاڻي لڏي ڳوٺ مان،
کيس ڪهڙي خبر ٿا سنڀارن پٺيان.
روز راتيون ڄڻي،ٿيون مُنجن صبح ڏي،
مسئلن جون قطارون قطارن پٺيان.
ڦُول ڄانڀي سرنهن جا ڦڪا پئي لڳا،
ڦُول کان وڌ لنگھي جو ڦُلارن پٺيان.
ڪو انهيءَ آس تي ٿو لڙي ٻاٽ سان،
باک ڦٽڻي ضرور آ، انڌارن پٺيان.
سي نه ڄانڀا رهيا، سا نه خوشبوءِ رهي،
سار رهجي وئي بس بهارن پٺيان.