شاعِري آھِہ سونو پَرُ ساٿي
ڪو بَرابَر نَہ اِنَ جي زَرُ ساٿي
چال اِن سان جي وَڻ ۽ ٻوُٽا ڪَٽيا
گهاٽو جهَنگلُ بِہ بَڻِبو بَرُ ساٿي
ماءُ کان ڀانئي ٿو ڌاريُن کي مَٿي
کيس اَھڙو مِليل آ وَرُ ساٿي
دوُر دِل کان بہ ھوندي گڏُ ٿا رَھن
آھِہ وِچَ ۾ ڦاٿَلُ ڪو وَرُ ساٿي
ساريِ ڌَرتي وِجهي ٿي ڌوڏي، جڏھن
ڏي اَدا سان ٿي نَڪَ کي وَرُ ساٿي
موٽي آيا، وِيا ھا ٻاھِر جي
ھاڻِ تون ڀي تہ تڪڙو وَرُ ساٿي
عيَب پَنھِنجا ڍَڪَڻَ لءِ ڇو تون اِئين
ڳالھہ ۾ ڪو وِجهيِن ٿو وَرُ ساٿي
ٻارَ پَنھِنجا تَہ پالي ئي وَٺندو
ڪو بِہ آھي جي ھُنروَرُ ساٿي
وِرتَ سورھن صِدِقَ سان ھن بِہ رَکيا
پو بِہ گهُربَلُ مِليُس ڇا وَرُ ساٿي ؟
جانِ قُربانُ مُلڪ تي ٿئي ’بندا‘
آھِہ اِنَ کان وڏو ڪو وَرُ ساٿي؟
وَرُ= (وردانُ، پاراتو)
وَرُ= (پيچُ)
وَرُ= (چڪر)
وَرُ= (موڙو)
وَرُ = (واپس وَرڻ)
وَرُ = (ڦيرو)
وَرُ = (گهوٽ)
وَرُ = (اُتم، اعليٰ، عمدو، چڱو)