شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

سَڀَ ۾ سـَچَ کي پَسَڻَ لَڳاسيِن

سَڀَ ۾ سـَچَ کي پَسَڻَ لَڳاسيِن
خـواب اَجـايـا ڏِسَڻَ لَڳاسيِن

ڇـا تَہ تَقـاضا آ عُھِدي جـي
گَڙي گَنجي جي مَـڃَڻَ لَڳاسيِن

گـِلا ڪئيسيِن ڄمار ساري
وَقتُ پَوَڻَ تــي پُڇڻَ لَڳاسيِن

پَتو هُئو رُڃَ آهـي اَڳِيان
آس رَکي تَہ بِہ ڊُڪَڻَ لَڳاسيِن

ڪَري وِجهَنِ جي اَصلِيَتَ پَڌري
اَهِڙا ناتا ڇِنَڻَ لَڳاسيِن

اَثَرُ پِيو صُحبَتَ جو اَهـِڙو
جهِنجهِڻا بَڻِجي وڄَڻَ لَڳاسيِن

ڏِسيِ ٻِيَن کـي ويندو ’بَندا‘
پِيرُ اَسان ڀي ڀَـرَڻَ لَڳاسيِن