شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

هوءَ نَہ ڪِٿي آ ڳَـڻبيِ هاڻي

هوءَ نَہ ڪِٿي آ ڳَـڻبيِ هاڻي
جوڀَن ويو ٿَس ڇَڻجيِ هاڻي

شَـرمُ حَيا هو ڳَھِڻو جَنھِنجو
سـا بِہ پَئي آ کَرِجي هاڻي

ڪيڏا ڀي ڀل جَـتَن ڪري، تَہ بِہ
شِـڪِل نَہ ٿيِندسِ سَڻِڀيِ هاڻي

آھِہ لُٽايو خود جَنھِن دِل سان
اُها ڀَلا ڇا ڦُربيِ هاڻي !

گُڏن–گُڏيُن سان هُئي کيڏيِندي
وئي هَلي سا پَرْڻجيِ هاڻي

ڳوٺُ ڏِٺو جو نَنڍِڙي هوندي
شَھَرُ ويو آ بڻجيِ هاڻي

کـڙو کَکَـرَ ۾ هَڻيِ تَہ ويٺُسِ
’بَندا‘ اَچي پَـتِ رَهِـجيِ هاڻي!