شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

جِسمُ سارو سَندس آ سُڪو سوچَ ۾

جِسمُ سارو سَندس آ سُڪو سوچَ ۾
اِئن بَھادُر بِہ ڪو آ ڊَٺو سوچَ ۾

واقِعا سِلسِليوار ٿيندا رَھيا
ھوُ سَدائين مَگر گُم ئي ھو سوچَ ۾

ٿو اَڌو گابرو ڪم رَھي جَنھِن سَبب
ڳالھہ آڻِن اَوَل سا نَہ ڇو سوچَ ۾

ڪونَ آيو نَظر ڪَم ڪَندي ڪوئي، پَر
شَخصُ ھرڪو رُڌَلُ ئيِ ڏِٺو سوچَ ۾

ڪئن حَقيِقيِ زَمينْ تي فَصُلُ ڪو ٿِئي
ھَرُ سَدائين رُڳو کيڙِيو سوچَ ۾

ڏَنگُ ڪو نانگَ جو ڪونَ ھو جِسمَ تي
ڊَپَ وِچان ئي مَري ڪو وِيو سوچَ ۾

ھوُ مَتان ھِئن ڪَري، ھوُ مَتان ھُئن چَوي
ھرڪو آ ھِڪَ ٻِئي کان ڊِنو سوچَ ۾

بِن ڪمائيِ ڪَئي ساڌُ بَڻجيِ پَوان
خيالُ ’بندي‘ کي آھي اِھو سوچَ ۾