پَنھِنجيِ اَک سان ڇُھڻ جي عادَتَ آ
لائي ھَٿُ ئي ڏِسڻ جي عادَتَ آ
ڪو بہ گُڻ، شِڪل، سوُنھَن ڪونہ ڏسان،
جنھن تي تنھن تي مَرڻ جي عادَتَ آ
ٺوٺِ ڌَرتي نَظر ئي ڪينَ اَچي
آليِ ڀونءِ تي وَسَڻ جي عادَتَ آ
ڪا بہ عزّت نہ دِل ۾ ڪِنھِنجي لءِ
پيرَ سَڀَ کي پَوَڻ جي عادَتَ آ
فَرق اِنسانَ ۾ نَہ ڪو بہ رکان
جنھن سان تنھن سان مِلڻ جي عادَتَ آ
ڳالھِہ ڀَل ڪو ٻُڌائي دِل کولي
رازَ ’بَندا‘ ڍَڪَڻ جي عادَتَ آ