ڪنھنکي چَـئِـن نہ هڪ پَـلُ آھي
سَڀَ جو مَنُ تہ ڏُکويلُ آهي
اَندران هرڪو ليِڙوُن ليِڙوُن
عُضوو عُضوو گهايلُ آھي
آھِہ ھِنئين ۾ غم جو ڏيرو
مُنھن تي مُزو سَـجايَـلُ آهي
چَھِرو آھي لَساٽُ لَسڙو
اِخلاقَ ۾ پر گهُنجُ ۽ سَلُ آهي
مارَڻَ ۾ ڇو دير ڪيون پيا
دُشمَنُ صافُ سُڃاتَـلُ آهي
فوجَ، سِياسَتَ ٺَھيِ پَـوَن بس
عوامُ اڳ ئي جُـڙيَـلُ آھي
ايڪي جوُن بس ڳالھيون آهن !
سَـڀُ فِرقَن ۾ وِرهايل آهي
ريِتِ عجيِب اَسانجي ا’بندا‘
ڌيِرجُ صبُـرُ سَمايَلُ آھي