شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

نَظَرَ تَہ هُن تي رَکِبي هاڻي

نَظَرَ تَہ هُن تي رَکِبي هاڻي
ڏورِ بِہ هُن جي ڇِڪِبيِ هاڻـي

ڪيِنَ بَچي دُنيا کان سَگهَندو
نالو وِيو ٿَـسِ هُلِجيِ هاڻي

چونڊِجي آيو پَنھِنجو ماڻھوُ
ويندو سَـڀُ ڪُجهہ ڌِڪجيِ هاڻي

اَڌُ ڇڏي پوُري لءِ ڊوڙِيو
ماڳھين وِيو آ اَڙجيِ هاڻي

ڪُرسيءَ جـو آ جهَڳڙو وِچ ۾
ڪيِنَ ٻِنھي ۾ بَڻبيِ هاڻي

پيارَ پريمَ سان جي نہ مَڃِيائون
واڳ بِہ هَـٿَ ۾ جهَلِبي هاڻي

عُمر سَڄي ’بندا‘ نَہ چَکيِسيِن
ٿوريِ ٿوريِ وَٺبـيِ هاڻي