شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

ڇو ڇِرڪان ٿو آئيِني کان

ڇو ڇِرڪان ٿو آئيِني کان
پاڻَ پُڇان ٿو آئيِني کان

ڪِٿي وِڃايُم اصلي چَھرو
خَبر وَٺان ٿو آئيِني کان

جَھِڙي صوُرَتَ ، تَھِڙي ڏِسجي
ٻيِ ڇو گهُران ٿو آئيِني کان

ڪري نَہ پَڌري اَصليَت مُنھِنجي
خوُب ڏَڪان ٿو آئيِني کان

ڪَري چِٽو ڪِردارُ مَتان ڪِٿِ
پَري ڀڄان ٿو آئيِني کان

پاڻَ ڀَڳُم، پو عڪس ڏِسي ڇو
چِڙيِ پَوان ٿو آئيِني کان

اَگر آرسيِ ڏِسي حَسيِنْ ڪا
تِھان چِڙان ٿو آئيِني کان

غَور ڪري ڪو سُھڻو چھرو
تُز ئي مَڱان ٿو آئيني کان

جو ناھيان سو ڏِسجَڻَ جي، ڇو
آس رَکان ٿو آئيني کان