شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

چؤطرف خؤفائِتو اَڄُ واءُ آ

چؤطرف خؤفائِتو اَڄُ واءُ آ
بي خَبر پَر ڇو ٿِيو داناءُ آ

’ھاڻِ ڇا آ وارُ مُنھنجو؟‘سَڀُ ڊِڄَن
ڪالَ جو ڪَنَ تي سُتَتُ پَرلاءُ آ

ڪَنِ حِفاظت جي اَسانجيِ راتِ ڏيِنھَن
ڇا اُنھن سان ڪو سُٺو وَرتاءُ آ ؟

مُلڪ اڳ ۾ ئي وَبا جي ڄارَ ۾
تنھن مَٿان اَفواھَ جو ڦَھِلاءُ آ

جِن جي لءِ قانوُنَ ڀي بَدليا وِيا
تِن نَہ ڪو قانوُنَ جو ڊَپُ ڊاءُ آ

ڀَل چَون آھيون اَسان ڀي مُلڪَ جا
کين پَر ڇا مُلڪ جو ڪو سَماءُ آ

سَڀُ ٿا سَمجهَن ڪِٿِ وَفا آھي سَندن
ھرڪو کائيِندو اَٽي جو پاءُ آ

ڇو وِڪامَڻَ لاءِ شيءِ ڪا لازمي
ٿي پِيو ڪنھن نار جو ڏيکاءُ آ

ٿا نُمائش جنھنجي ڪَن بازار لءِ
سا بِہ ڪَنھِنجي ڀيڻَ ، ڌيءُ، يا ماءُ آ