شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

هَـرَ ڳالھِہ جو تَہ پَنھِنجو صَحيح وَقتُ ٿيِندو آ

هَـرَ ڳالھِہ جو تَہ پَنھِنجو صَحيح وَقتُ ٿيِندو آ
هَلَندو آ سِڪّو تَنھِنجو، جَنھِنجو بَختُ ٿيِندو آ

مُنصِفَ جو فيصِلو تہ دَليِلُن تي ئيِ ٻَڌَلُ
قانوُن پَنھِنجو پاڻَ نَہ ڪو سَختُ ٿيِندو آ

ٺَڳ چورَ کـي تَہ ڇوُٽ آ، هوُ ڪُجهُہ بِہ پيو ڪَري
ايِمانَ تي رُڳو ئيِ سَدا ضَبطُ ٿيِندو آ

ڪيڏي بِہ ڳالھِہ ڪائي مَزيدار ڀَل هُجي
وَڻَندو آ ذِڪرُ سو ئي جَنھِن ۾ رَبطُ ٿيِندو آ

حيِلا هَلايوُن ڪيڏا بِہ، وَرَندو مَـگَر نَہ ڪُجهُہ
اَڳواٽَ ئي هَـر شخصَ جو طئہ بَختُ ٿيِندو آ

’بَندو‘ نَٿو وَڃيِ سَگهي وَڏِڙَن جي مُلڪَ ۾
اَهڙي طرح بِہ شخص ڪو ڪَمبَختُ ٿيِندو آ ؟