شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

ڪونهي مُنھَن سان چَوڻُ ضَروُريِ

ڪونهي مُنھَن سان چَوڻُ ضَروُريِ
هِڪَ ٻِئي کي آ وَڻڻُ ضَروُريِ

سازُ نَہ وَڄَندو صِرفُ ڏِسڻَ سان
آهي اُنکي ڇُھَڻُ ضَروُريِ

مَنزِل آخِر مِلي ئيِ ويندي
پيرُ سُتَتُ آ کَڻڻُ ضَروُريِ

مَزو حَياتيءَ جو ماڻَڻَ لءِ
آهِہ فَردَ جو جِئڻُ ضَروُريِ

ڪي پَنھِنجا ئي ڏِيَن نَہ دوکو
سُجاڳُ سڀ جو رَهڻُ ضَروُريِ

وَٺِڻو آ جي وَطَنُ وَرائي
تَنهن لءِ طـاقَـتِ وڙهڻُ ضَروُريِ

سوچُ جُدا جي آھي ڪنھنجو
ناهي تَنھِن سان ڇِنَڻُ ضَروُريِ

پوٿيوُن ڀَل تو پَڙهي ڇڏيوُن سَڀُ
اَڃا ’بندا‘ آ ڪڙهڻ ضَروُريِ