شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

ڪَري ڪوششوُن جيِتَ حاصِلُ ڪنداسيِن

ڪَري ڪوششوُن جيِتَ حاصِلُ ڪنداسيِن
ڏَئيِ کينِ تعليمَ ڪامِلُ ڪنداسيِن

مُخالِف جي آھن اَسانجي تہ ڇا ٿيو
اُنھن جي بہ ڳالھيُن تي تامُلُ ڪنداسيِن

ھي تَحرَڪُ رُڳو شَخصَ ھِڪڙي جو ناھي
اِنھي ۾ سَڀئي لوڪَ شامِل ڪنداسيِن

رَھوُن بي خبر مُلڪَ جي دُشمَنن کان
نَہ اَھڙو بِہ خود کي ڪو غافِلُ ڪنداسين

مَڃِن جي نَہ قانونُ ڪو ديشَ جو ٿا
اُنھن کي ڪِٿي ڀي نَہ آھِلُ ڪنداسيِن

ڏِنو مُنھُن اڳي جِئن، اُئين ھاڻِ ڀي پَڪَ
اُميدون اُنھَن جا تہ باطِل ڪنداسيِن

اَباڻن جي دِل ۾ جي سِڪَ آھِہ قائِم
وِڃايَل زَمينْ ’بندا‘ واصِلُ ڪنداسين


ڪامِلُ = بي عيب
تامُلُ = ويچار، غور.
آھِلُ = آباد،
باطِلُ = ڪوُڙو، کوٽو
واصِلُ = حاصل ڪرڻ