شاعري

پنھنجا پاڇا

ھن مجموعي ۾ روُمانوي عنصر گهٽ مِلي ٿو پر زندگيءَ جي تلخ حقيقتن سان وابستگي ۽ طنز ڪلاميءَ جا جهَجها مثال مِلن ٿا. طنز جو فنڪارانہ استعمال ئي کيس اَھميت بخشي ٿو. طنز جو استعمال اڪثر ساھتيہ جي مُختلف وِڌائُن –شاعري، ڪھاڻي، اُپنياس، ناٽڪ نويسيءَ کان سواءِ چِترڪاري، اَداڪاري، نقل بازي (Mimicry) ۾ بہ ملي ٿو. طنز تِکي ۽ چُڀندڙ بہ ٿي سَگهي ٿي ۽ نامعلوم اَلبت اَڻلکي بہ. ڀڳوان ٻاٻاڻي صرف عشق و محبت جا ترانا گنگنائڻ جي بجاءِ زندگيءَ جي تلخ حقيقتن جا عڪس پيش ڪرڻ جي پَھل ڪري ٿو.

Title Cover of book پنھنجا پاڇا

ٻُڌائن ٿا گُلَ، پَنَ ۽ ٽاريون چِٽو

ٻُڌائن ٿا گُلَ، پَنَ ۽ ٽاريون چِٽو
ھو تاثير ٻِجَ جو تِکو يا مِٺو

چَون ٿا تہ پنھنجي ئي گهَر ۾ رَھو
نہ ڪنھن سان مِلو ۽ نہ ڪنھن کي ٻُڌو

پُڇو ڪين ڪنھنجي خَبرچارَ ڪُجهہ
ٻُڌائي جو ٽي. وي. ۽ ريڊيو، مَڃو

حقيقت، سَچائي لِڪل ئي سَدا
نظر واقعا ئي اَچن ٿا رُڳو

لَکائِن ٻِيَن کي ٿا ڪافِرَ، چَوَن
” اَسانجو ئي رَبُ آھي سَڀَ کان وڏو“

تَواريخَ تي جي نَظر ٿا وِجهوُن
شَرافَت جو تِن ۾ نَہ آ ڪو جُزو

اَسانجيِ نِيَتَ مُلڪ ۾ پَڪَ ڪَيون
سَڀن لاءِ مُيَسِرُ اَٽو ۽ اَجهو

وَھيِ ميڙَ ۾ ڳُجهَہ سَڀِن سان سَلي
بَندي کي نہ سمجهو صفا اِئن ڪَچو