مُنھنجي حَياتِ يارو کُلِيَلُ ڪِتابُ آ
ڪَنھِن قِسمَ جو نَہ ڪوئي ويڙھيَلُ نَقابُ آ
ٻوڙي ٿو پيءُ جو نالو، پُـٽُ ڪيڏي شانَ سان
ساري جَھانَ جو اَڄُ خانو خَرابُ آ
”ناڻو تَہ تُـنَھنجو آهِہ، مگر خَرچُ ڪيِنَ ڪَـرِ“
ھَر ڪنھن مَٿان ڇو اَھِڙو ڪو اِحتسابُ آ ؟
جيڪَرِ ڪَمائي ٿو ڪو، ڇو نَہ خَرچي شانَ سان
سَرڪار جو ڇا اِن سان ڪو اِنتِسابُ آ !
ساراهہ ٿو ڪري ڪو ۽ ڪو گِلا گهڻي
هرڪنَھِن جو يار پنَھِنجو پنَھِنجو حِـسابُ آ
مَحفِل ۾ ويٺو آهين، ساقيءَ جو مانُ رَکُ
هِڪُ پيگُ ٻيو پِئَڻَ ۾ ڪَھِڙو حِـجابُ آ؟
ڪَنھن ۾ بِہ ڪيِنَ ڪو اَڄُ وِشواسُ آ بَـچيو
رِشتَن مان ’بندا‘ اَهِـڙو پَھُتو عَذابُ آ
اِحتِسابُ = نظرداري، چوڪسي، جاچ،
اِنتِسابُ = لاڳاپو، نسبت، واسطو، تعلق
عَذابُ = پيڙا، درد