ڏَئيِ ڪا خوشي پو کَسيِندو نَہ ڪَر
مُـحبّت جو مُنھَنـڙو مَٽيِندو نَہ ڪَر
هڻي دِل تي ڪاتيِ، پُڇيِن حالُ ٿو !
اِئين لوُڻُ ڦَٽَ تي ڇَٽيِندو نَہ ڪَر
ڏِسيِن پيارَ سان ٿو تَہ خوش ٿا ٿِيوُن
رَچي سـانگ اَهِڙا ڦُريِندو نَہ ڪَر
اَگر دِلِ ۾ ويٺين اَچي پـيارَ سان
تہ ٻاهِر وَڃَڻ جي سَٽيِندو نَہ ڪَر
چِٽيِ اِئَن رَقيِبَن سـان ياري رَکيِ
جهُريَل دِل کي ويتَر ڦَٽيِندو نَہ ڪَر
رَکيِن ٿو جي ناتو تہ هِڪَ ساڻُ رکُ
ڇِنيِ هِڪُ، ٻِئي سان ڳَنڍيِندو نَہ ڪَر
ڪَريِن راندِ ٿو جي، تَہ قائِـدا بِہ مَڃُ
هَلي چالبازي، کَٽيِندو نَہ ڪَر
مَـڃن لوڪَ جيڪا، هَلَتِ اَهِڙي ھَلُ
اَلڳ پَنھِنجي کِچڻي رَڌيِندو نَہ ڪَر
چَوي ڪو تَہ ڪَرِ غورُ اُن تي اَوَل
بِنا سوچي سَـمـجهـي مَڃيِندو نَہ ڪَر
مَچي ڪوئي ڀَنڀَٽُ تُنھِنجي ڳالھِہ مان
تَہ پو ڏوھُہ ٻئي تي مَڙھيندو نَہ ڪَرِ
مَتان ڳالھِہ مان ڳالھَڙو ٿي پَوي
’بندا‘رازَ سَـڀَ سان سَـليِندو نَہ ڪَر