صرف ضرورَت مَنُ اورَڻَ جي
ڳالھِہ تَري ڪَڍُ ڪا بِہ ڊِڄَڻَ جيِ
ڪڏھن وَڃَڻَ جو ذِڪِرُ نَہ ڪر ڪو
سوچَ سَدا رَکُ ساٿ رَھَڻ جي
مٺڙي ڇَم ڇَم ڪَنَ ۾ گُنجائي
ڇِرڪَ ڀَرائي ڇيرِ سَڄَڻَ جي
شؤنقَ مَنجهان ڦاٿو اَھڙو جو
فِضول ٿي ڪوشش نِڪرڻَ جي
رُسي وَڃي، پو ڪري نِياپا
آھہ انوکي اَدا سڄڻ جي
تُنھِنجا قَربَ پُڪارِن ٿا، پر
بند ڪئي ٿَنِ راھَہ اَچَڻ جي
اَچي وَسيا ڏِسُ ڪَھِڙا ڪَھِڙا ؟!
ڪونَ رھي ھِئہَ جاءِ رَھَڻ جي
ڳالھِہ مَڃيسيِن، ماڊرَن آن، پَر
ڪوشش ڪَرِ ڪا، ڪُجهُہ تَہ ڍَڪَڻَ جي
ڪھڙي ھُن جي ڳالھہ ڪَريِن ٿو !
عادت ٿَس جِت ڪِٿ تِرڪڻ جي
اخبارُن ۾ نالو فوٽوُ
ڪيڏي جَفاڪَشي اُسِرَڻ جي
پَرڻائيِ ڌيئڙيِ، تَہ وَئي ڄَڻُ
رونَقَ کَسِجي ’بندا‘ اَڱڻ جي