نِياپو اَندرَ جو ڏئيِ ڪيِنَ سَگهِيوُن
وَڌي هِڪَ ٻِئي سان مِليِ ڪيِنَ سَگهِيوُن
چَوَڻُ چاهِيو ٿي ٻِنھي جي دِليُن ڪُجهُہ
مَگر شَرم ماريوُن ڪُڇي ڪيِن سَگهِيوُن
اَسانجي اِشارَن گهَڻوڪُجهُہ چَيو، پَر
نِگاهوُن اَوهانجوُن، ٻُجهيِ ڪيِنَ سَگهِيوُن
ڪَيون ڪوشِشوُن، پِيءُ پُـٽَـنِ پَنھِنجي ليکي
مگر سَـسُ ۽ نُنھَروُن ٺَھَيِ ڪيِنَ سَگهِيوُن
زُبانْ مادِريءَ لءِ، هُجي جِنِ مُحبّـت
سِنڌي مائُرون سي بَڻيِ ڪيِنَ سَگهِيوُن
’هُجي قؤمَ ۾ ايڪو‘، گڏ ٿيا ها تَنھن لءِ
ڌُريوُن پاڻَ ۾ پَر، جُڙيِ ڪيِن سَگهِيوُن
بَدِلجي ويو جِئن ئي مَطلبُ ڌُرِيُنِ جو
تَہ بئنرُ بِہ ساڳيو کڻيِ ڪيِنَ سَگهِيوُن
نِگاهُن اُنھن کي گُمانْ آھِہ ڇا جو ؟
ڏِسي ظُلم ڀي جي کڄيِ ڪين سَگهِيوُن
ڪيوُن حرڪتوُن دوستَن ڪِن تَہ اَهڙيوُن
’بندا‘ دِلِ تان جيڪي، لھيِ ڪين سَگهِيوُن