ڪُجهہ بِنا سوچي سَمجهي چَوَڻَ ٿو لَڳان
دوستَن کي بِہ ڌَمڪيوُن ڏِيَڻَ ٿو لَڳان
مان تَہ مَجبوُر عادَتَ کان اَھِڙو صَفا
ڪا گهَڙيِ چُپِ رَھي پو وَڄڻ ٿو لَڳان
ڀاءِ پَئِجي خوشامَد وِيَم اَھڙي جو
ڳالھہ سَچّي ٻُڌي ھَٿَ ڇَنڊَڻَ ٿو لڳان
ڌارَ ٿي ڀاءُ کان ناتا ٽوڙي ڇَڏيَم
پر ڏِسي کيس خوش، ڇو جَلَڻَ ٿو لَڳان
شَلَ نَہ موُن وَٽِ اَچي ٻوڏِ يا ڪا وَبا
بَس ڪَٽورو کَڻي جَڳُ پِنَڻَ ٿو لَڳان
ڀَل ھُجي ڪا خوشيِ يا تہ غَمُ ئي صحيح
ڪو سَبَبُ ھَٿِ ڪَري بس پِئڻ ٿو لڳان
ڪَم ڪو ڦاسي اَگر ’بندا‘ ڪَنھِن ۾ڪڏھن
پو اُنھيءَ ئي مُطابِق ھَلَڻَ ٿو لَڳان