الطاف شيخ ڪارنر

سنگاپور ويندي ويندي

الطاف شيخ جو لکيل هي سفرنامو ”سنگاپور ويندي ويندي“ سنگاپور بابت هڪ ڊائريڪٽري جي حيثيت رکي ٿو۔ جنهن ۾ سنگاپور جي رستن کانوٺي روڊن، دڪانن، اتان جي ماڻهن، رهني ڪهڻي سميت هر شيء جي ڄاڻ ڏنل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم عنايت بلوچ لکيو آهي ۽ هي سفرنامو ملائيشيا کان سنگاپور روڊ رستي ويندي لکيل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 3922
  • 1055
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنگاپور ويندي ويندي

شاپنگ لاءِ سنگاپور

ملائيشيا ۾ نوڪريءَ خاطر اسانکي ڪجهه وقت اتي رهڻو هو، سو ملائيشيا پهچڻ سان اسان گهڻو تڻو سامان ملائيشيا مان ئي ورتو سين. خاص ڪري اهي شيون جن جي قيمت ۾ گهڻو تڻو فرق نه هو. بس فقط وي سي آر جي قيمت ۾ گهڻو فرق هو، جيڪو ملائيشيا ۾ نَوَ هزار کن ۾ مليو ٿي ۽ سنگاپور ۾ ڇهه هزار روپيا هو. پر ملائيشيا ۾ آڻڻ وقت ٻه هزار روپيا کن ٽئڪس ڏيڻ کانپوءِ فرق ۽ فائدو فقط هزار روپين جو ٿي ٿيو. پر ڪئپٽن ذوالفقار اچڻ سان چيو هو ته هو سنگاپور مان ئي وٺندو ۽ کانئس ٽئڪس هر گز نه وٺندا جو هو ملائيشيا جو رهاڪو نه آهي ۽ بارڊر تي ڪسٽم وارن کي ڪهڙي خبر ته اسان ملائيشيا ۾ گهٽ ۾ گهٽ ٽي سال رهڻ لاءِ آيا آهيون. هو ڪسٽم آفيسرن کي _ هن جي چواڻي ٻڌائيندو ته ”لڪ سر!وي آر گيسٽس اِن ملائيشيا.“ اسان ته ملائيشيا ۾ فقط ڪجهه ڏينهن لاءِ مهمان آهيون.
بحر حال اهي ته هيون اسان جي طرف جون ڳالهيون. هو ڇا چوندا ته بندي جي من ۾ هڪڙي الله جي من ۾ ٻي آصف ته اڳهين کيس چتاءُ ڏيندو رهيو ته هر ڪو پنهنجي ڪم ۾ قابل آهي. جيئن سرجن آپريشن ڪرڻ ۾، وڪيل ڪيس وڙهڻ ۾، تيئن ڪسٽم وارا ڊيوٽي ٽيڪس (Tax ) هڻڻ ۾. اهي ڪي چريا نه آهن جو انهن ڳالهين تي وسوڙجي وڃن. هنن جي عمر ان ڪم ۾ گذري آهي، سو ڪجهه نه ڪجهه ان جو جواب هنن وٽ به هوندو.
۽ واقعي ٿيو به ائين. واپسيءَ تي سنگاپور کان ملائيشيا اچڻ وقت جوهوربارو ۾ سامان جي چيڪنگ تي جڏهن هنن ٽي سؤ ڊالر وي سي آر جي ڊيوٽي گهري ته ڪئپٽن ذوالفقار کين ريهرسل ڪيل مٿيان ڊائلاگ ٻڌايا .
ڪسٽم آفيسر اکيون ڇنڀيندي ڌيرج سان چيو؛ ”ته پوءِ ڀلا هيئن ڪريو؛ ٽي سؤ ڊالر ڊيوٽي نه پر گيرنٽيءَ طور جمع ڪرائي وڃو. ٽن مهينن جي اندر جي ملائيشيا مان هليا ويائو ته پوءِ رسيد ڏيکاري پنهنجا جمع ڪرايل پئسا وٺي وڃجو، پر جي ملائيشيا ۾ ئي رهي پيائو ته اهي پئسا ڪسٽم ڊيوٽيءَ ۾ شمار ڪيا ويندا.“
ذوالفقار پنهنجي وارن ۾ آڱريون ڦيريندي چيو؛ ”منهنجو خيال آهي ته ڪسٽم ڊيوٽي ئي هڻو جو آئون نه ٿو سمجهان ته توهان جهڙن دلبر ماڻهن کي ٽن مهينن اندر ڇڏي وڃڻ تي دل چوندي.“
ابو بڪر بن هاشم (ڪسٽم آفيسر) کلي اسان کان نوڪريءَ ۽ رهائش جو پڇيو. ان سان گڏ ايترو سو ڪيائين جو ٽي سؤ بدران اڍائي سؤ ڊالر ڊيوٽي لڳايائين جيڪا وي سي آر لاءِ تمام گهٽ ڊيوٽي آهي. ٻئي ورتل سنهي سنهي سامان کي کولي به نه ڏٺائين. جيتوڻيڪ هي پنهنجي ماڻهن سان تمام سختي ڪري رهيا هئا، پر اسان جهڙن ڌارين سان ڪافي رعايت ڪيائين جيڪي ٿورا، اسان ارادو ڪيو ته ملئي ماڻهن جا لاهي ته ڪونه سگهنداسين پر ڳائينداسين ضرور.
بحر حال اهو وي سي آر ئي هو جنهن ڪئپٽن ذوالفقار ۾ سڀ کان وڌيڪ سنگاپور وڃڻ لاءِ اتساهه پيدا ڪيو. ان کان علاوه ٻئي نمبر تي سنگاپور جون گهٽيون گهمڻ ڦرڻ هو.
جتي جهاز کي سنگاپور ۾ چند ڪلاڪن لاءِ اچڻو ٿو پوي اتي ڪڏهن ڪڏهن اهڙا موقعا پڻ هر هڪ جهازيءَ کي مليو وڃن جو سنگاپور ۾ هن جو جهاز مهينن جا مهينا ترسيو پوي. اسان جو ٻيو يار ”چيف انجنيئر آصف غيور“ ٻه دفعا کن جهاز جي وڏين مرامتن لاءِ سنگاپور ۾ مهينو مهينو به رهي چڪو آهي. ان کان علاوه جنهن هڪ دفعو ايراني جهاز تي چڙهڻ لاءِ ڪراچيءَ کان فلاءِ ڪري سنگاپور آيو هو، اهو جهاز ايران ۽ عراق جي جنگ ڪري وقت تي سنگاپور ئي نه پهتو ۽ آصف کي ان جهاز جي ڪمپنيءَ جي خرچ تي ٻه مهينا سنگاپور جي هڪ هوٽل ۾ رهڻو پيو هو، اهڙي نموني سان ڪئپٽن ذوالفقار پڻ ڪيترائي دفعا مهيني مهيني کان وڌيڪ سنگاپور ۾ رهي چڪو آهي. ۽ ساڳي طرح سامونڊي نوڪريءَ دوران منهنجي پڻ سنگاپور ۾ ڊگهي رهائش ٿي چڪي آهي. اهڙيءَ طرح هرهڪ جهازيءَ جي سنگاپور سان ڄاڻ سڃاڻ آهي ئي آهي - چيني دڪاندارن سان تامل ۽ ملئي مسلمان هوٽل وارن سان، جهازران ڪمپنين جي آفيسن ۽ سفارتخانن سان، اسپتالن جي نرسن ۽ چيني ويٽريسن سان، عرب اسٽريٽ جي نالي ماتر مولوين ۽ ٺڳ ٻانڀڻن ٻاون سان، ته يونيورسٽيءَ جي ملياڻين ۽ ذهين ماسترياڻين سان به .