سهڻيون ڪير؟ تامل، ملئي يا چيني
هڪ دفعي جپان ۾ هڪ سک دڪاندار وٽ اهڙن رنگن جون ساڙهيون ڏسي اچرج مان پڇيو هو مانس ته هي رنگ ڪير ٿو وٺي پوءِ سنگاپور ۽ ملائيشيا جي هنن گهٽين ۾ اچي سمجهي ويس ته جپاني ڪي اهڙا بيوقوف ناهن جو اجايو هر رنگ جو ڪپڙو بنا سوچ جي ٺاهين.
نرڙ تي بنديا (ڳاڙهو تلڪ) ضرور هڻنديون _ بلڪه تکو ڳاڙهو يا لاکي رنگ جو _ جيڪو پري کان سندن جسم جي ڪاري بئڪ گرائونڊ ۾ نظر ئي نه ايندو. سنڌور ۽ بنديا کان علاوه هنن مان ڪي تامل ڇوڪريون هيڊائين رنگ جو ڪو ملم، مٽي، روغن يا ٻورو (يا ٿي سگهي ٿو پيٺل هيڊ ئي هجي) نرڙ ۽ ڳلن تي پڻ هڻن _ جنهن سان ويتر عجيب لڳن ٿيون. پر اهو ڪمال آهي ته هي ڪاريون ۽ ڪوجهيون ڇوڪريون هتي سنگاپور ۾ توڙي سريلنڪا، ملائيشيا ۾ هلن يا ڳالهائين وري اهڙي ناز سان جو اسان جي ملڪ جون سهڻيون ڇوڪريون به ايڏو ناز ڪرڻ نه سکيون هونديون.
هڪ دفعي آصف کي چيو هوم ته يار شابس هجي، هنن تامل ڇوڪرين کي جو ههڙن ولايتن ۾ _ يعني هتي جي چيني گورين ڇوڪرين جي وچ ۾ رهي به ڪو احساس ڪمتري محسوس نه ٿيون ڪن. جيڪا جتي آهي _ چاهي دڪان تي نوڪرياڻي هجي، هوٽل يا آفيس ۾ ريسيپشنسٽ هجي يا ٻهارو هٿ ۾ هجيس _ يعني ڀنگياڻي هجي، مجال آهي جو پاڻ کي ريکا، سري ديوي، هيمامالني، ۽ جيا پردا (هندستاني فلمي دنيا جون تامل ائڪٽريس) کان گهٽ سمجهي. اها واقعي وڏي ڳالهه آهي نه ته يورپ آمريڪا توڙي پنهنجن ملڪن ڏي ان کان وڌيڪ سهڻيون ڇوڪريون به احساس ڪمتريءَ ۾ نظر اينديون آهن ۽ ساڳيو حال ملئي ڇوڪرين جو آهي، جيڪي پڻ بيڊوليون هجڻ جي باوجود به پرواهه به نٿيون ڪن ته هو ٻين کي ڪيئن لڳنديون هونديون يا سندس بي ڊولي پڻي، ٿلهي جسم ۽ ڊينڊي قد تان ٻيا چٿرون ڪندا هوندا.
آصف ٿوري دير سوچي وراڻيو؛ ”هتي جيڪي ٽي قومون ؛ چيني، ملئي ۽ تامل رهيل آهن، انهن کي احساس ڪمتري ٿئي ته ڇو ٿئي. احساس ڪمتري تڏهن ٿئي جڏهن منجهن ڪا قوم هيڪاندي سهڻي هجي. چيني رنگ ۾ کڻي اڇا آهن، پر سندن چهرا تاثرات کان خالي آهن. هن پاسي جي چيني ڇوڪرين مان جيڪڏهن ڪنهن ۾ سونهن ۽ ڪشش آهي ته اها فقط هڪ مقرر مدي تائين _ ٻه يا ٽي سال مس رهي ٿي، پوءِ يا ته بلڪل ڦيڦيون ٿيون وڃن يا اڻپوري خوراڪ، تمام گهڻي پورهئي ۽ محنت مزدوريءَ ڪري بنهه سڪل سڙيل نظر اچن ٿيون. ملئي يا تامل ڇوڪريون ڇو مرعوب ٿين _ يا احساس ڪمتريءَ ۾ پون.“
”ساڳي وقت سونهن ملئي ڇوڪرين ۾ به ڪا گهڻي نه آهي _ سواءِ ڪنهن ايڪڙ ٻيڪڙ جي، پر انهن سان به ساڳيو هال آهي جو اها سونهن فقط هڪ مخصوص مدي لاءِ آهي. ان بعد مٺاڻ ۽ تيل، مکڻ ۾ تريل شيون کائي کائي بي ڊوليون ۽ ڳريون ٿيو پون. قد ته اصل کان بندرو اٿن. چرٻي چڙهڻ تي ويتر ڊينڊيون ٿيو پون.
”جنهن کي سونهن يا ليمڪ چئجي سو جيڪڏهن آهي، ته تامل ڇوڪرين ۾ آهي ۽ پنهنجي جسم کي وڏي عمر تائين ٺاهي رکن ٿيون، پر افسوس جو هي وري ڪاريون آهن. ۽ مٿان بي افعالن رنگن جا ڪپڙا پايو هيڪاندو چريون ٿيون لڳن.“
آصف جي ان ڳالهه ۾ گهڻو وزن لڳي ٿو.