اسان وٽ جتي ڪٿي ماتم آهي
ٻاهر ايندڙ هر پاڪستانيءَ کي افسوس ٿئي ٿو ته ههڙن ملڪن جي مقابلي ۾ اسان وٽ ڪيتريون ئي تواريخي شيون ۽ جايون آهن؛ مونهن جي دڙي کان وٺي ڪوٽڏيجيءَ جي قلعي تائين، هڙاپا ۽ لاهور کان وٺي اروڙهه ۽ آمريءَ تائين، ڀنڀور ۽ ڪاهوءَ جي دڙن کان وٺي سيوهڻ ۽ ٺٽي جي مقبرن ۽ مسجدن تائين، پر انهن کي ايتري اهميت نه ٿي ڏني وڃي جيتري ڏيڻ کپي. خير اهڙيون ٻيون به ننڍيون وڏيون شيون سينتوساٻيٽ _ بلڪه ٻيٽاري تي نظر اينديون آهن. جن جي ڏسڻ تي چڱي خاصي ٽڪيٽ رکيل آهي. هڪ ميوزڪ وارو ڦوهارو به آهي جنهن جوذڪر ڪرڻ وسري ٿو وڃيم. ان مان رات جي وقت ميوزڪ سان گڏ پاڻي اچي ٿو ۽ رنگين بتيون به ٻرن ٿيون ڪجهه پاڪستاني نوجوان، هڪ دفعي، اهو ميوزڪ وارو ڦوهارو وڏي غورسان ڏسي سنگاپور جي سونهن، ترقي ۽ ماڊرن هجڻ جي واکاڻ ڪري رهياهئا، اهو ڏسي افسوس ۽ تعجب ٿيو ته هن ويهه ٻاويهه سالن جي نوجوانن کي ڪهڙي خبر ته اڄ کان پنجويهه سال اڳ جڏهن هو اڃا ڄاوا به نه هئا ته ڪراچي ان کان به وڌيڪ صاف سٿرو ۽ سهڻو شهر هو ۽ ان کان به وڌيڪ سهڻو ميوزيڪل ڦوهارو ميٽروپول هوٽل جي ڀر واري چؤنڪ ۾ لڳل هو جنهن مان ميوزڪ ۽ پاڻيءَ سان گڏ مختلف رنگن جي روشني پڻ نڪتي ٿي. ان وقت سنگاپور جي ماڻهن جي ته ڇا مجال جو سنگاپور ته اڃا به Lime _ Light ۾ نه آيو هو، پر چڱاخاصا مشرقي يورپي ۽ عرب رياست جا ماڻهو اهو ڦوهارو ڏسي / ٻڌي وائڙا ٿي ويا ٿي. پر افسوس جو ان جي نه سرڪار پرگهور لهي سگهي ۽ نه اسين عوام ڦوهارو ته ڇا پر سڄو ڪراچي ڏينهون ڏينهن ماڊرن ٿيڻ بدران ڊاهه ڊوهه ۽ مسئلن جو شهر ٿيندو وڃي. اڄ ان چوڪ تي ان کان ڪا به وڏي ۽ جديد شيءِ هجڻ بدران پراڻي ڊٺل ميوزيڪل فائونٽين (ڦوهاري) جون بچيل ڪٽ لڳل ٻه شيخون ماتم ڪري رهيون آهن. اسان وٽ جتي ڪٿي خوشي ۽ سونهن بدران ماتم آهي.