دادوءَ جا ٽانگا
آصف هڪ دم رڙ ڪري چيو ته ظهور کي فون ڪيو وڃي. جي ائين آهي ته هو اسان جي رهڻ جو بندو بست ان مئرين ڪلب ۾ ڪري.
ملائيشيا مان سنگاپور فون ڪرڻ لاءِ پهرين 02 نمبر ڊائل ڪرڻو ٿو پوي، جيئن ڪراچيءَ کان حيدرآباد لاءِ 0221 نمبر ملائبو آهي. سو 02 ملائي ظهور جي آفيس جو نمبر ملايو سين، هو آفيس ۾ ئي هو.کيس پنهنجو مسئلو ٻڌايو سين ته اسان کي نه ڪچهري ڪرڻي آهي نه ڪنهن سان ملڻو آهي.فقط ۽ فقط خريداري ڪرڻي اٿئون جو ٽي سال ملائيشيا ۾ رهڻ لاءِ گهر جي لاءِ ٿانوَ ٿپا، ڪپڙا گنديون ۽ ٻيو سنهو سنهو سامان وٺڻو آهي. توسان ملاقات ٻئي دفعي اچي ڪبي. هينئر اهو ٻڌاءِ ته آيا هي ڪم ٿي سگهي ٿو يا نه.جي ڪمرا ملڻ جي پڪ هجي ته اسان کي فون ڪري اطلاع ڪر جيئن سنگاپور اچڻ جو پروگرام ٺاهيون نه ته نه .
پاڻ ان ئي وقت وڏي اعتماد سان چيائين ته هليا اچو. سمجهو ته ڪمرا بڪ ٿيا پيا آهن.
آصف کي چيم ته جنهن اعتماد سان ڪئپٽن ظهور ها ڪئي آهي. ان مان لڳي ٿو ته هن جي واقعي ڪجهه هلندي ۽ اثر رسوخ آهي يا پاڻ کي ذليل ڪري تماشو ڏسڻ جي موڊ ۾ آهي.بحرحال في الحال اهو سمجهو ته رهائش کان ته آجا ٿيا سين ۽ پوءِ واقعي سنگاپور پهچي، رهائش جو مسئلو نه ٿيو، جو ظهور اسان لاءِ سٺو بندوبست ڪري ڇڏيو هو. مسئلو جيڪو ٿيو سو هتان هلڻ مهل ٿيو جڏهن جمعي جي ڏينهن تيار ٿي ٿيلها ڳچيءَ ۾ وجهي اچي ٽئڪسيءَ واري جو انتظار ڪرڻ لڳا سين، چوڌاري اڃا اونداهه ئي اونداهه هئي ۽ رستو سنسان هو. ساڍا ڇهه ٿي چڪا هئا پر ٽئڪسيءَ جو ڪو پتو ئي ڪو نه هو. رکي رکي ڪنهن گاڏي جي بتي اميد جي روشنيءَ وانگر نظر آئي ٿي، پر ويجهو اچڻ تي ڪا پرائيويٽ ڪار ٿي نڪتي .
اسان چيو هاڻ ته ڏاڍي ٿي سوير ئي ننڊون به ڦٽايون سين، سنگاپور ۾ رهائش لاءِ ڪمرا به بڪ ڪراياسين، جن جي مسواڙ ٻارهين وڳي کان شروع ٿي ويندي ۽ هي ڊرائيور ڌو ڪو ڏئي ويو. واقعي هن سان دادوءَ جي ٽانگي وارن واري پر ڪجي هان. ذوالفقار چيو ته جيئن ئي ست ٿيندا ته هن ٽئڪسيءَ جو آسرو لاهي ٻي ڪا ٽئڪسي وٺي، ڀر واري شهر مسجد تاناح هليا ويندا سين. ۽ اتان سنگاپور لاءِ ڪا سواري هٿ ڪنداسين.
”اهو ته سڀ صحيح پر ان سڄي ڦير ۾ اڌ ڏينهن ته ائين ئي هليو ويندو - خاص ڪري هتان کان سو به هن وقت سواريءَ جو ملڻ ڏکيو ٿو لڳي. جو هن رستي تي رڳو ڍڳي گاڏيون پيون هلن. ڪابس يا پائريٽ ٽئڪسي ته نظر ئي ڪونه ٿي اچي.“
اتي هڪ پائريٽ نه پر پراڻي زماني جي پرائيويٽ ڪار اچي لنگهي ۽ منجهس ويٺل چيني ان شرط تي وٺي هلڻ لاءِ تيار ٿيو ته ڀر واري ڳوٺ مسجد تاناح تائين اسان کي پنج ڊالرکيس ڀاڙي طور ڏيڻا پوندا. اسان هائوڪار ڪئي ته هن رڙ ڪري چيو ته ”جلدي ويهو گاڏي جي بيهي ويئي ته ڌڪا ڏيڻا پونداوَ.“