سنگاپور ۾ رهائش جو مسئلو
”ته پوءِ ڀلا رات ڪٿي رهجي.“ آصف چيو.
اڙي يار ڪنهن هوٽل ۾ ڏهه پندرنهن ڊالر ڏئي رهندا سين.فڪر جي ڪهڙي ڳالهه آهي.“ ذوالفقار چيو.
”يار ڳالهيون ڪهڙي سن جون پيو ڪرين، جڏهن سنگاپور ساٽين مهاڻن جو ڳوٺ هو ؟هينئر ته جهڙي تهڙي هوٽل جي مسواڙ پنجاهه سٺ ڊالرن (ٽي چار سؤ روپين) کان گهٽ نه آهي.سو به ڪنهن هوٽل ۾ اڄڪلهه خبر ناهي ڪو ڪمرو خالي ملي به يا نه. ڇو جو هڪ ته ڏياري جي ڪري ملائيشيا جا ماڻهو به موڪل ملهائڻ لاءِ سنگاپور پهچي ويا هوندا ۽ ٻيو ته هينئر يورپ ۽ آسٽريليا پاسي سرديون آهن، سو اتي جا سڀ ٽوئرسٽ هنن ڏينهن ۾ هن پاسي گهمڻ لاءِ نڪتا هوندا. ان ڪري هوٽلون پڪ ڀريل هونديون. جي پاڻ کي ڪنهن هوٽل ۾ رهڻو به آهي ته هينئر ئي اڳواٽ فون ذريعي ڪمرا رزرو ڪرائجن، ڇو جو پوءِ ائين نه ٿئي جو اتي پهچي سڄو وقت خالي ڪمرا ڳولڻ لاءِ هڪ هوٽل کان ڊوڙي ٻي ڏي ڊوڙجي ۽سستائي ڪري جنهن خريداريءَ لاءِ سنگاپور وڃي پئسا بچائي رهيا آهيون، اهي پئسا ۽ وقت ٽئڪسين پٺيان ئي نڪري وڃن. ٻي ڳالهه ته پنهنجي خرچ تي ٿا هلي رهون سو گهڻي مسواڙ واري هوٽل ۾ ته هرگز رهڻو ناهي.“
”پوءِ ڀلا ڇاڪجي؟“ ذوالفقار پڇيو.
جواب بدران آصف پڇيو؛ ”سنگاپور ۾ ڪو مئرين ڪلب ناهي جيئن هانگ ڪانگ، انگلينڊ، جاپان، يا وري ڪراچيءَ ۾ آهي. جتي جهازي گهٽ اگهه تي رهي سگهن.“
ان لاءِ ڪئپٽن مخدوم کان معلومات وٺڻ ويا هئاسين، جنهن جو سنگاپور سان گهڻو واسطو آهي. تنهن ٻڌايو ته بلڪل آهي.” تنجم پگار جي گيٽ نمبر چوٿين وٽ ۽ شينٽن وي جي پوڇڙ تي تمام وڏو مئرينر ڪلب Mariner Club آهي. پر ان لاءِ مهينو مهينو اڳ بڪنگ ڪرائڻي پوندي آهي. جو هڪ ته هر وقت ڪيترائي جهاز سنگاپور ايندا رهن ٿا، ۽ ٻيو ته ڪلب جا ڪمرا سستا هجڻ ڪري سڀني جو منهن ايڏانهن آهي.آئون به هڪ دفعو رهي چڪو آهيان ڪمرا ۽ڊائننگ هال ايئر ڪنڊيشنڊ اٿس. ڪمري جا ٽيهه ڊالر مس ٿا وٺن، پر پاڻ سان سي مئن ڪارڊ يا جهاز واري سي، ڊي، سي ياد ڪري کڻي وڃجو، جيئن توهان وٽ ثبوت هجي ته توهان جهازي آهيو.“