ڪئپٽن رشيد ابڙي سان ملاقات
”ٽيليفون“ (تنهنجو فون) ٻاهران جواب آيو. تيسين ڪنڊي لاهي در کولي چڪو هوس. سامهون مائوزي تنگ کان اڳ واري دور جو چين جو چرسي مهانڊي وارو اڌڙوٽ چيني بيٺوهو. چڙ مان چيائين؛
”هيٺ هل ٽيليفون آيو آهي.“
”دل ۾ چيم ته چاچا ڪاوڙ ته نه ڪر. هڪ ته آئيندي هتي رهڻ جي غلطي هن جنم ۾ ته نه ڪبي. ٻيو ته اهو فون هن ويلي، هن ٽاڻي مون کي ڪير ڪندو. گهڻوشڪ ڪئپٽن ظهور ۾ هو. يا وري آصف ۽ ذوالفقار ۾ هو جيڪي ماني کائي ۽ ڊنر سيٽ وٺڻ لاءِ رات جو دير سان تنجم پگار وڃي رهيا هئا. ٿي سگهي ٿو انهن سان ڪو مسئلو ٿيو هجي. باقي ٻئي ڪنهن کي ڪهڙي خبر ته آئون سنگاپور ۾ آيل آهيان ۽ هتي رهيل آهيان. ريسيپشن تي رکيل فون کڻي هيلو ڪيم ته ٻئي طرف کان ظهور عالم يا آصف جو انگريزي يا اڙدوءَ ۾ آواز اچڻ بدران سنڌيءَ ۾ ڪئپٽن رشيد ڳالهائي رهيو هو.
اسان جي ڳوٺ جو رشيد ابڙو جنهن جهاز جو ڪئپٽن آهي ان جي اڄڪلهه هيءَ روٽ آهي _ يعني ڪراچيءَ کان جپان واري. رستي تي ايندي ويندي ڪولمبو، پينانگ، سنگاپور ۽ هانگ ڪانگ جي بندرگاهن تي پڻ ترسن. هينئر سندس جهاز جپان کان واپس ڪراچيءَ ڏي موٽي رهيو هو. سنگاپور مان ڪجهه سامان کڻڻ ۽ ڪجهه مرمت ڪارڻ گذريل هفتي کان هو هتي ترسيل هئا. مونکي ان جي اوچتي خبر شام جو پيپلس پارڪ ۾ پيئي هئي. جتي ان جهاز جو سيڪنڊ انجنيئر ۽ چيف آفيسر شاپنگ ڪري رهيو هو. انهن ٻنهي ڄڻن ڪنهن زماني ۾ مون سان گڏ پڻ Sail ڪيو هو. کين خبر هئي ته رشيد منهنجو ڳوٺائي آهي، سو انهن مونکي يڪدم ٻڌايو ته هن دفعي موڪلن تان جيئن ئي ڪئپٽن رشيد موٽيو ته کيس انگلينڊ واري روٽ ڏيڻ بدران هن جهاز تي رکيو اٿن.
ٻه ٽي مهينا اڳ جڏهن آئون هيڏانهن ملائيشيا اچڻ کان اڳ ڳوٺ موڪلائڻ ويو هوس ته رشيد موڪل تي هجڻ جي ڪري اتي مليوهو. پاڻ به ڏهاڪو کن سال جهازن تي Sail ڪري چڪو هو ۽ هر جهازيءَ وانگر هن جو به هاڻ پروگرام هو ته ٻارن ٻچن سان گڏ جهاز ۾ هيڏانهن هوڏانهن سڄي دنيا کي اورانگهڻ بدران هڪ هنڌ ڪناري جي نوڪري Shore job وٺي هڪ منو ٿي ويهجي. جيتوڻيڪ ڪناري جي نوڪريءَ ۾ تڪليف يا جوکو نه هجڻ ڪري پگهار سامونڊي نوڪريءَ جي چوٿين حصي جيترو به نه ٿو ملي، پر هڪ اهڙي عمر، حد يا حالت اچي ٿي جڏهن هر هڪ جهازي Settled زندگيءَ جي لاءِ، ٻارن جي پڙهائيءَ جي لاءِ هيڏانهن هوڏانهن آفريڪا جي تپندڙ ۽ اتر قطب جي يخ نما سرد بندرگاهن ۾ ڀٽڪڻ بدران هڪ هنڌ رهڻ چاهي ٿو.
هڪ اهو به سبب آهي ته مون کي جيئن ئي ملائيشيا ۾ يڪا ٽي سال رهڻ جي آفر ٿي ته هليو آيس هيڏانهن اچڻ لاءِ رشيد پڻ خيال ظاهر ڪيو هو. پر هو ٿورو ٻڏ تر ۾ هو ته ملائيشيا ملڪ، ماحول، نوڪري ۽ ماڻهو ڪيئن هوندا ۽ ان وقت مونکي به ملائيشيا جي هن نوڪريءَ جي چڱي طرح پروڙ نه هئي ته آيا ڪيتري قدر اسان لاءِ صحيح ثابت ٿي سگهي ٿي.۽ ڪنهن حد تائين نباهي سگهجي ٿو. پر کيس چيو هوم ته اتي پهچي ڪجهه عرصي ۾ اتي جي حالتن جو جائزو وٺي توکي ان بابت سٺا ۽ خراب نقطا لکندس، جيئن انهن جي روشنيءَ ۾ پنهنجين حالتن سان ڀيٽ ڪري هيڏانهن اچڻ يا جهاز تي ئي Sail ڪرڻ بابت فيصلو ڪري سگهين .ملائيشيا پهچي جيڪو مون جائزو لڳايو سو منجهائيندڙ هو ۽ ڀلين ۽ ڪسين ڳالهين کي ساهميءَ جي مختلف پڙن ۾ وجهڻ سان ڪڏهن هي پڙ ڳرو ٿي ٿيو ته ڪڏهن هو پڙ. بهرحال اهي سموريون ڳالهيون رشيد کي لکڻ کان اڳ سندس جهاز جي نالي جي ڳولا ۾ هوس ته ڪراچي هيڊآفيس يا هانگ ڪانگ، لنڊن، ترڪي، نيويارڪ جي ريجنل آفيسن کي لکي معلوم ڪجي ته رشيد ڪهڙي جهاز ۽ روٽ تي آهي. اڄ اوچتو اهو معلوم ڪري خوشي ٿي ته سندس جهاز فقط هن _ ڏور اوڀر جي روٽ تي آهي. پر بلڪل هن ئي بندرگاهه سنگاپور ۾ آهي. جتان ٿي سگهي ٿو ته ملائيشيا جي بندرگاهه پينانگ ۾ به اچي. پينانگ فاصلي ۾ ملاڪا کان 320 ميل کن ٿيندو، سنگاپور وري به ويجهو آهي ۽ ملاڪا کان 200 ميل کن مس آهي. سو پيپلس پارڪ ۾ مليل جهازين کي مون اتي جو اتي دڪاندار کان پني ڀور وٺي ڪئپٽن رشيد لاءِ ٻه ٽي سٽون لکي موڪليون ته آئون فلاڻي هنڌ رهيل آهيان منهنجو هي فون نمبر آهي. مون سان فون تي ڳالهاءِ يا ٻئي ڏينهن سڌو ملاڪا پهچي وڃ جيئن توکي هتي جي واسطيدار عملدارن سان به ملائي سگهان.
سو اهي جهاز جا آفيسر گهمندا ڦرندا رات جو ٻارهين بجي جڏهن جهاز تي موٽي پهتا ۽ موٽڻ وقت رشيد جي حوالي منهنجي چٺي ڪيائون. رشيد ان ئي وقت مون سان ڳالهائڻ چاهيو.