الطاف شيخ ڪارنر

سنگاپور ويندي ويندي

الطاف شيخ جو لکيل هي سفرنامو ”سنگاپور ويندي ويندي“ سنگاپور بابت هڪ ڊائريڪٽري جي حيثيت رکي ٿو۔ جنهن ۾ سنگاپور جي رستن کانوٺي روڊن، دڪانن، اتان جي ماڻهن، رهني ڪهڻي سميت هر شيء جي ڄاڻ ڏنل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم عنايت بلوچ لکيو آهي ۽ هي سفرنامو ملائيشيا کان سنگاپور روڊ رستي ويندي لکيل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 3922
  • 1055
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنگاپور ويندي ويندي

سنگاپوري طوطا سڪرات ۾ هئا

ڪئميرا تان ياد آيو ته هن پارڪ جو هڪ هنڌ سڄو ڄاريءَ سان ڍڪي هڪ وڏو پڃرو Walk in Aviary ٺاهيو ويو آهي جنهن ۾ ڪئين سوين وڻ پڻ اچي وڃن ٿا ۽ ماڻهن جي هلڻ لاءِ رستا ۽ پليون پڻ ٺاهيون ويون آهن. ڄاري ٻه سؤ کن فوٽ مٿي لڳل آهي انڪري پکي آزاديءَ سان هن وڏي پڃر ي منجهه اڏامي وڻن تي ويهن، بيضا لاهين ۽ ٻچا ڪن. هڪ وڏو هٿرادو هٿرادو آبشار، پاڻيءَ جو واٽر ڪورس ۽ ڍنڍ پڻ ان پڃري اندر ٺاهي ويئي آهي جيئن پاڻيءَ جا پکي پڻ آزادي سان ان محدود ٽڪري ۾ هلي چلي سگهن. چوڌاري وڏو گاهه ۽ گهاٽا ٻوٽا ۽ ٻوڙا پڻ آهن، جن ۾ تترن جهڙا پکي پنهنجائي محسوس ڪري سگهن. هن وڏي پڃري Walk in Aviary ۾ پکين جو ايڏو ته وڏو تعداد آهي (رڳو مور ڊيلون ئي سؤ کن آهن) جوجتان لنگهه رستي جي ڪپرن تي، وڻن تي، گاهن مٿان هڪ ئي وقت ڪيترن ئي قسمن جا پکي لاتيون لوندي نظر ايندا. سندن کاڌو خوراڪ ماڻهن جي لنگهڻ واري رستي ڀرسان ئي رکن ٿا، سو لنگهندڙ انهن پکين کي بلڪل ويجهڙائيءَ کان ڏسي سگهن ٿا. پکي به هري ويا آهن ۽ ماڻهن کي ڏسي اڏامن نٿا. سو اتي ان پکين جي پڃري Aviary ۾ ڏٺم ته هڪ آمريڪن ڪئميرا تي وڏا وڏا لينس هڻي هڪ ڊگهي اسٽينڊ تي ڪئميرا بيهاري تمام سنجيدگي ۽ غور سان هڪ هڪ پکيءَ جو فوٽو ڪڍي رهيو هو. مون کي اوچتو ڌيان اچي ويو ته نه ڄاڻ هي ڪنهن رسالي جو فوٽو گرافر نه هجي. نيٺ هڪ هنڌ پارڪ جي هوٽل ۾ چانهه تي گڏ ويهڻ وقت پڇيومانس ته کلي هائوڪار ڪيائين ۽ ان آمريڪن رسالي جو نالو ٻڌائي چيائين ته هن کي ان رسالي وارن نيويارڪ کان هيڏانهن خاص ڪري ان لاءِ موڪليو آهي ته وڃي ملائيشيا، برما، انڊونيشيا ۽ پاپئانيوگني جي جهنگلن ۾ اتي جي پکين جا فوٽو ڪڍي اچي. سو اتي جي جهنگلن ۾ ڀٽڪڻ بدران هن اتي جي پکين جو هتي فوٽو ڪڍڻ جو هي آسان طريقو ڪڍيو آهي. ”باقي ڏينهن آئون هتي هوٽل ۾ آرام ڪندس. رسالي جي ايڊيٽر يا پڙهندڙن کي ڪهڙي خبر ته هي فوٽا پڃرن ۾ رهندڙ پکين جا آهن يا برما جي جهنگلن جا.“ هن ٻڌايو.
پکين جو هي پارڪ ايڏو وڏو آهي جو جيڪو صبح جو جاگنگ نه ڪري آيو هجي، اهوئي ويٺو کڙيون هڻي. سڄي پارڪ کي ڏسڻ لاءِ پارڪ طرفان ٽرام ڪارون پڻ هلن _ جن کي ٽريڪٽر ڇڪين. اهي ”ٽرام ڪارون“ ڊالر جي ٽڪيٽ تي سڄي پارڪ جو سير ڪرائين.
روزانو پارڪ ۾ شام جو ٽي بجي ڌاري پکين جو شو _ کليل تماشو مفت ڏيکارين، جنهن ۾ ڳرا ڳرا پکي هارن بل Horn _ Bill جهڙا ۽ ڳاڙهن اڇن پوڙهن طوطن جهڙا ”ائڪٽر پکي“ ڪرتب ڪري ڏيکارين. مثال طور طوطن ۾ ڪو باسڪٽ بال کيڏي، ڪو توب هلائي، ڪو سائيڪل جي سواري ڪري، ڪو جهنڊو چاڙهي، ڪو راڪٽ ذريعي چنڊ تي مٿي وڃي واپس ڌوپ ڇٽيءَ ذريعي موٽي، ڪو ڪيبل ڪار ۾ چڙهي ڏيکاري. ٿي سگهي ٿو ته اڄڪلهه اڃا به گهڻا ۽ نوان نوان ڪرتب ڏيکاريندا هجن جو ٻه چار سال اڳ جڏهن مون اهو شو ڏٺو هو ته ڪرتب ڪندڙ طوطن مان ٻه چار ذري گهٽ سڪرات جي ويجهو هئا ۽ ايڏو وزني ۽ پوڙها ٿي چڪا هئا، جو کائن هنن کان اڏامڻ ته ڪونه ٿي پڳو پر هلڻ کان به هلاڪ هئا.
ڪرتب ڏيکاريندڙ همراهه جي پهرين سڏ تي مجال آهي ڪو طوطو پڃري يا ڇڪي مان لهي اچي. پوءِ ٻئي يا ٽئي سڏ تي ”جاني“ (نر طوطي جو نالو) ۽”ملاڪا“ (مادي طوطيءَ جو نالو) هڪ پراڻو رکيل ٿڙ جي ٻر مان نڪري پهرين ٽپ ڏيئي ٽيبل تي ٿي لٿا. پوءِ ڪرتب ڪندڙ همراهه وٽ پهچڻ لاءِ اڏامڻ بدران ٻرانگون ڀري ”واڪ“ ڪري ٿي ويا. سو ظاهر آهي ٽي چار سال اڳ جا اهي پوڙها جاني ۽ ملاڪائون ته هينئر تائين مرحوم ۽ مرحياتون ٿي چڪيون هونديون.
هي پارڪ صبح جو نائين کان ڇهين تائين کليل رهي ٿي ۽ سنگاپور جي بس نمبر 250 شهر کان پارڪ تائين وڃي ٿي.