الطاف شيخ ڪارنر

سنگاپور ويندي ويندي

الطاف شيخ جو لکيل هي سفرنامو ”سنگاپور ويندي ويندي“ سنگاپور بابت هڪ ڊائريڪٽري جي حيثيت رکي ٿو۔ جنهن ۾ سنگاپور جي رستن کانوٺي روڊن، دڪانن، اتان جي ماڻهن، رهني ڪهڻي سميت هر شيء جي ڄاڻ ڏنل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم عنايت بلوچ لکيو آهي ۽ هي سفرنامو ملائيشيا کان سنگاپور روڊ رستي ويندي لکيل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 3922
  • 1055
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنگاپور ويندي ويندي

سنگاپور ۾ ڪارون گهٽائڻ جا اپاءَ

سنگاپور حڪومت پنهنجي ملڪ جي ماڻهن کي ڪارون وٺڻ کان ته ڪافي جهل پل ۽ دلشڪستو ڪري ٿي پر ڀر واري ملڪ ملائيشيا کان ايندڙ ڪارن جي ٻوڏ کي ڪيئن جهلي؟ صفا جهلي ڇڏڻ ته معنيٰ پنهنجي پير تي ڪهاڙو هڻڻ. ڇو جو سنگاپور وارن جو گذران ٻاهران آيل ماڻهن تي آهي ۽ هو جيترو يورپ آمريڪا کان آيل ماڻهن مان ڪمائن ٿا اوترو ئي ملائيشيا جي ماڻهن مان. ملائيشيا جا ماڻهو به ڪافي امير آهن ۽ سنگاپور ڏي ته امير توڙي غريب خرچڻ لاءِ ڀڄي ٿو. غريب اهو سوچي سنگاپور اچي ٿو ته گهر لاءِ سستي شيءِ وٺان؛ ڪپڙا،گنديون، ٿانوَ، ٿپا، اليڪٽرڪ جو سامان، وغيره ۽ امير ماڻهو جنهن وٽ گهر ۾ هر شيءِ موجود آهي. سو عياشيءَ لاءِ سنگاپور ڀڄي ٿو. خاص ڪري اها جاءِ جيڪا ملائيشيا ۾ موجود ناهي. يا جيڪا عياشي هو آزاديءَ سان پنهنجي ملڪ ۾ نٿو ڪري سگهي. جو پنهنجن ۾ هن ڪجهه ٻيو ئي اميج ڏنو آهي. جيئن ڪيترا ئي هند، سنڌ، ۽ عرب دنيا جا ”معزز ماڻهو“ جيڪي پنهنجن ڳوٺن، قومن، ۽ قبيلن ۾ ته پرهيزگار، متقي ۽ خبر ناهي ڇاڇا سڏائين ٿا، سي ههڙي ٻاهر جي دنيا ۾ جيڪي ڪم اچي ڪن ٿا، تن جو ذڪر جيڪر سندن مريدن يا قوم جي ماڻهن سان ڪجي ته هو پاڻ خودڪشي ڪن يا ٻڌائڻ واري جو انت آڻين. بحر حال سنگاپور سڃاڻپ ڪري انسان جي انهن ڪمزورين جو پورو فائدو وٺي رهيو آهي ۽ جيڪا سروس ڪنهن زماني ۾ بيروت، ڪولمبو، ۽ ڪجهه ڪجهه ڪراچيءَ ٿي ڏني سا هاڻ بئنڪاڪ، بمبئي ۽ سنگاپور ڏئي رهيو آهي. ۽ سنگاپور ڪڏهن به نه چاهيندو ته ملائيشيا جا مال دولت وارا ماڻهو نه اچن. باقي سندن ڪارن جي اچڻ تي ٿورائي ڪرڻ لاءِ ”سنگاپور حڪومت“ ڪجهه اپاءَ ورتا آهن، جن ڪري هن ملڪ ٽرئفڪ کي ڪنٽرول ۾ رکي ورتو آهي؛ هڪ ته سنگاپور ۾ ڪار بيهارڻ جي پارڪنگ في ڳري رکي وئي آهي ۽ وچ شهر ۾ گاڏي بيهارڻ جي في ڪلاڪ جا ٻه ڊالر آهي. سو به ڪلاڪ يڪو هڪ جڳهه تي بيٺي ته ، نه ته جي ڪلاڪ ۾ ٽي چار هنڌن تي بيٺي ته اوترا دفعا ٻه ٻه ڊالر پوءِ چاهي ڪنهن هنڌ چاهي پنج منٽ بيهي. سو توهان فقط ڏينهن جا ٻارنهن ڪلاڪ شهر ۾ مختلف هنڌن تي بيهاري ته به چوويهن ڊالرن کان ٽيهه چاليهه ڊالر پارڪنگ في ٿي سگهي ٿي ¬ يعني ٻه اڍائي سؤ روپيه اهي ٿي ويا. ۽ اها في ان ئي ڏينهن ڀرڻي آهي.جي هفتو کن دير ٿي وئي ته معنيٰ ٻيڻ ٽيڻ ۽ مٿان ڏنڊ پڻ. (اهو قائدو ملائيشيا ۾ پڻ آهي.) ٻي ڳالهه ته سنگاپور جي شهر ۾ اچ وڃ گهٽائڻ لاءِ ڪيترن ئي رستن تان لنگهڻ جا ٻه ڊالر في رکي وئي آهي. جيئن مثال طور حيدرآباد ۾ رسالاروڊ، اسٽيشن روڊ، ۽ فردوس سينيما، ڏي ويندڙ رستي تان لنگهڻ جا ٻه ٻه ڊالر في هجي ته اهو ماڻهو جيڪو گورنمينٽ اسڪول وٽ بيٺو هجي ته ان کي فردوس سينيما ويندي وقت رسالا روڊ ڇڏي گول بلڊنگ وٽان ڦري، اسٽيشن روڊ. ڏئي سلطان هوٽل، وٽان مڙي، ٿڌي سڙڪ تي اچي، سامهون فردوس سينيما اچڻو پوندو جيڪو ڪل رستو اڌ ميل به نه ٿيو ۽ وقت ڏهه منٽ به نه پر ون وي جي ڪري هن کي ٽن رستن؛ رسالا روڊ، اسٽيشن روڊ، ٽپي پوءِ ٿڌي سڙڪ تي اچڻو پيو. معنيٰ هن تي انهن ٽنهي رستن جا ڇهه ڊالر ٿي ويا جيتوڻيڪ ان کان ته بهتر هو ته هو وچان ئي وچان پنڌ هليو وڃي ها. اتي ته فقط ٽي رستا ٿيا پر سنگاپور ۾ ڪڏهن ڪڏهن ون وي ڪري ڪيترا ئي رستا ٽپڻا پون ٿا جن جي ٻه ٻه ڊالر في آهي. سو سڄي ڏينهن ۾ فقط پنجن ڇهن ڪمن لاءِ ويهه ٽيهه ڊالر اهي ٿي ويا. ان کان ته بس ۾ گهٽ خرچ بلڪه نه برابر اچي ٿو. سو پنهنجي ڪار ڪري رستن ٽپڻ جي في الڳ ته پارڪنگ جي الڳ. ان کان علاوه پيٽرول جو خرچ ۽ پاڻ هلائڻ جو مٿي جو سور ڌار. ان ڪري ان خفي کان گهڻي قدر ماڻهو پنهنجي ڪار گهر ۾ ئي بيهارين.