الطاف شيخ ڪارنر

سنگاپور ويندي ويندي

الطاف شيخ جو لکيل هي سفرنامو ”سنگاپور ويندي ويندي“ سنگاپور بابت هڪ ڊائريڪٽري جي حيثيت رکي ٿو۔ جنهن ۾ سنگاپور جي رستن کانوٺي روڊن، دڪانن، اتان جي ماڻهن، رهني ڪهڻي سميت هر شيء جي ڄاڻ ڏنل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم عنايت بلوچ لکيو آهي ۽ هي سفرنامو ملائيشيا کان سنگاپور روڊ رستي ويندي لکيل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 3922
  • 1055
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنگاپور ويندي ويندي

سنگاپور ڇو سُهڻو آهي

سنگاپور ۾ ماڻهو هوائي جهاز، سامونڊي جهاز ۽ خشڪي رستي ملائيشيا کان اچي سگهي ٿو هن کان اڳ اسان جو هميشه سمنڊ رستي اچڻ ٿيندو هو. ۽ جهاز ايسٽ ڪوسٽ (اوڀرڪناري) ڪلفرڊ پيئر جي ڀرسان اچي بيهندو هو، جتان ٻن منٽن جو پنڌ ڪندا هئا سين. رستي جي ٻئي ڪپر تي چئينج ايلي (ڪراچيءَ جهڙي بوهري بازار)، رئفل روڊ، هاءِ اسٽريٽ، (ڪراچيءَ جي جامع ڪلاٿ مارڪيٽ_بلڪه حيدرآباد جي شاهي بازار) هل اسٽريٽ، نارٿ برج روڊ، جهڙا مشهور روڊ، رستا ۽ بازاريون، سامهون هوندا هئا . يا جهاز ويسٽ ڪوسٽ پاسي اچي بيهندو هو. جتان پوءِ ٻيڙي (لانچ) ٽئڪسيءَ ذريعي عرب اسٽريٽ، تنجم پگار يا پيلس پارڪ جهڙن شا پنگ سينٽرن ۽ بازارين ۾ اچي نڪرندا هئاسين. اهي رستا سالن کان ڏٺل وائٺل ۽ ياد هئا. بلڪه ڪيترا رستا ۽ عمارتون اسان جي اکين جي اڳيان گذريل ڏهن يا پندرنهن سالن ۾ ٺهيون. سنگاپور جو ايئر پورٽ ۽ ملائيشياڏي ويندڙ رستي واري علائقي ووڊ لئنڊس Wood lands پاسي لاءِ ٻڌبو پيو هو ته اتي به تبديلي اچي رهي آهي. سرڪار جهنگ وڍرائي باغ، ۽ بنگلا، رستا ۽ روڊ ٺهرائي رهي آهي، پر ان پاسي ڪڏهن به وڃڻ جو وقت ۽ ضرورت پيش ڪونه آئي. پر هاڻ جيئن ته اسان ملائيشيا کان باءِ روڊ اچي رهيا هئاسين سو سنگاپور جو اهو سڄو پٺيون پاسو ڏسڻ جو وجهه ملي ويو ۽ ساڳئي وقت ڪراچيءَ کان ملائيشيا هن دفعي هوائي جهاز ۾ ويندي وقت سنگاپور جي هوائي اڏي تي لهڻ ڪري چانگي وارو علائقو پڻ ڏسڻ جو سٺو موقعو ملي ويو. ڪنهن زماني ۾ بس رستي چانگي وڃبو هو ته اهو هڪ ننڍڙي ڳوٺ خانوٺ ڀاڻوٺ يا سيکاٽ جهڙو الڳ ٿلڳ لڳندو هو. پر هاڻي سڄو ملڪ هڪ ٿي ويو آهي. جيئن ڪراچيءَ جا ڏورانهان علائقا؛ ملير، لانڍي، لسٻيلو، منگهو پير، ڪورنگي، اورنگي، شهر سان ملي هڪ ٿي ويا آهن. يا حيدرآباد ۾ ٽنڊو آغا، ٽنڊو ولي، محمد چنڊ جو ڳوٺ، جاني شاهه، ڪچو قلعو وغيره سڀ وڌي وڌي هڪ يڪو حيدرآباد شهر ٿي ويو آهي. اهو ضرور آهي ته سنگاپور شهر وڌيو آهي. پر حساب ڪتاب سان ڪٿي به گهر دوڪان يا هوٽل ٺاهي وئي آهي ته ان کان اڳ پهرين پڪا رستا، گٽرسسٽم، پاڻيءَ جاپائيپ، مينهن جي پاڻيءَ جي نيڪال جون ناليون، اليڪٽرڪ ۽ ٽيليفون جا ٿنڀا ۽ تارون، ڪارين بيهارڻ لاءِ پارڪنگ جا بندوبست پهرين ڪيا ويا آهن. ويندي ٻهراڇلائڻ لاءِ دٻا ۽ آهر، ٻارن لاءِ پارڪ ۽ پينگهون، اسڪول ۽ اسپتالون، عورتن ۽ پوڙهن لاءِ اس ۽ مينهن جي بچاءَ لاءِ اڏاوتن وارا بس اسٽاپ ۽ بينچون - پهرين مهيا ڪيا ويا آهن. اهو ئي سبب آهي ۽ اها ئي اڳ جي پلاننگ ۽ سوچ آهي جنهن ڪري سنگاپور سهڻو شهر ٿي پيو آهي. سنگاپور نه فقط صاف ۽ سهڻو شهر آهي، پرسندس رهاڪوءَ لاءِ هر سک ۽سهولت موجود آهي. هيڏو ڳتيل ۽ آباد شهر هوندي به هر عمارت جي هر فليٽ ۾ رهندڙ کي فون جهڙي عياشي ايترو آسانيءَ سان مليو ٿي وڃي جيترو پوسٽ آفيس تي وڃي ٽڪليون وٺڻ، يا پساريءَ جي دوڪان تان سڪاڪائي، يا ڏوڏي، پست جي ڪڻ، يا مٺي ڪاٺي، وٺڻ. پر جيڪا شيءِ سنگاپور ۾ آسانيءَ سان نه ٿي ملي سگهي اها آهي موٽر ڪار. حڪومت طرفان ان ڳالهه تي سختيءَ سان زور وڌل آهي ته سنگاپوري گهٽ کان گهٽ ڪارون خريد ڪن. ان جوسبب اهو ناهي ته ڪو سنگاپور چاهي ٿي ته سنگاپوري پيدل هلن. پر ان ڪري جو سنگاپور تمام ننڍڙو ملڪ/ شهر آهي ۽ ماڻهو ته ڏينهون ڏينهن امير ٿيندا وڃن. سو جيڪڏهن هرهڪ ڪار وٺڻ شروع ڪندو ته رستا ۽ فٽ پاٿ سڀ ڪارين سان ڀرجي ويندا پوءِ پنڌ هلڻ وارن لاءِ مصيبت ۽ ڪمن ڪارين ۾ رنڊڪ پئجي ويندي. ان ڪري گهٽ کان گهٽ ڪارون هجڻ شهر جي سونهن ۽ سهولت لاءِ فائديمند آهن.